Το εν λόγω σύγγραμμα, χωρίο του οποίου αποτελεί το ακόλουθο απόσπασμα, αναφέρεται στην εξωτερική παράσταση του γιατρού και πώς αυτός πρέπει να συμπεριφέρεται κατά την άσκηση της ιατρικής. Σκοπός δεν είναι μόνο η καταγραφή των αντιλήψεων των γιατρών της ιπποκρατικής σχολής αλλά και των απαιτήσεων του κοινωνικού συνόλου από αυτούς. Ένα διαπεραστικά διαχρονικό και συγκλονιστικά σύγχρονο κείμενο, σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό αλλά και στους γιατρούς.

Αυτήν την εικόνα πρέπει να έχει (ο γιατρός) ως προς την συμπεριφορά και την εμφάνιση. Πρωταρχικό μέλημα του γιατρού είναι να έχει ο ίδιος καλό χρώμα προσώπου και καλή σωματική ανάπτυξη, ανάλογα με τη φυσική του διάπλαση. Διότι οι περισσότεροι θεωρούν ότι όσοι δεν έχουν υγιές σώμα δεν είναι ικανοί να φροντίζουν το σώμα των άλλων. Ακολούθως, καθετί το οποίο έχει σχέση με αυτόν θα πρέπει να το χαρακτηρίζει η καθαριότητα. Δηλαδή θα πρέπει να φορά ευπρεπή ενδύματα και να χρησιμοποιεί άρωμα διακριτικό (το οποίο να μην προκαλεί ή να δημιουργεί υπόνοιες φιλαρέσκειας ή άλλες). Διότι όλα τα ανωτέρω δημιουργούν μια ευχάριστη αίσθηση στους ασθενείς.
Σε ό,τι αφορά τα ψυχικά χαρίσματα, ο ιατρός πρέπει να φροντίζει και για τα ακόλουθα. Όχι μόνο να είναι ολιγόλογος (να τηρεί τo ιατρικό απόρρητο) αλλά να είναι σώφρων και να μην παραβαίνει τους κοινωνικούς κανόνες στο σύνολο του βίου του -διότι όλα αυτά συντελούν σε πολύ μεγάλο βαθμό στην κοινωνική καταξίωσή του.
Ως προς το ήθος, θα πρέπει να είναι αντίστοιχο ενάρετου ανθρώπου, ο οποίος συμπεριφέρεται με σεμνότητα και είναι φιλάνθρωπος απέναντι σε όλους. Διότι η επιπολαιότητα και η προχειρότητα καταδικάζεται και μπορεί να προκαλέσει την περιφρόνηση του κόσμου στο πρόσωπό του.
Πρέπει, επίσης, να λαμβάνει υπόψιν του την εξουσία που έχει πάνω στου ασθενείς. Το να διατηρεί σταθερή άποψη επί των ιδίων θεμάτων, πράγμα σπάνιο, είναι εκτιμητέο.
Η έκφραση του προσώπου του δεν πρέπει να είναι υπερβολικά σοβαρή για μην θεωρηθεί υπερόπτης και μισάνθρωπος. Αλλά ούτε και να είναι ιδιαίτερα εύθυμος, καθώς υπάρχει κίνδυνος να θεωρηθεί φαιδρός. Αυτό είναι κάτι στο οποίο πρέπει να δίνει μεγάλη σημασία.
Επίσης, πρέπει να είναι προσεκτικός στις οδηγίες που δίνει στους ασθενείς, να εξατομικεύει τις εντολές, να είναι αντικειμενικός και δίκαιος και να επικουρεί τη δικαιοσύνη με κάθε τρόπο.
Διότι ο ασθενής παραδίδεται στα χέρια του γιατρού χωρίς όρους και είναι διατεθειμένος να του δώσει πληθώρα ανταλλαγμάτων καθιστώντας τον εαυτό του υποχείριο του γιατρού. Ο γιατρός δύναται να μπαίνει στα σπίτια των ασθενών του οποιαδήποτε ώρα, να του είναι προσιτά τα πολύτιμα αντικείμενά τους αλλά και οι γυναίκες και οι θυγατέρες τους. Αυτήν την αδυναμία δεν πρέπει επουδενί να την εκμεταλλευτεί ο γιατρός, για τον λόγο αυτό πρέπει να είναι εγκρατής σε όλα.

Μτφρ./απόδοση από τα αρχαία ελληνικά: Βάλια Γριμπά