Ο γιατρός είναι ο ίδιος μια θεραπεία, ένα φάρμακο αφεαυτού.

Ο θεραπευτικός ρόλος του γιατρού, όπως αυτός διαμορφώνεται μέσω της σχέσης του με τον ασθενή, είναι γνωστός ήδη από την αρχαιότητα (αναφέρεται σε αυτόν ο Ιπποκράτης).

Ο Μπάλιντ αποκάλεσε τη συγκεκριμένη συνθήκη ως «γιατρό-φάρμακο». «Το φάρμακο που χρησιμοποιείται πιο συχνά στην ιατρική είναι ο ίδιος ο γιατρός. Με άλλα λόγια, δεν έχει σημασία μόνο το είδος των φαρμάκων, τα οποία θα συνταγογραφήσει ο γιατρός αλλά ο τρόπος που θα το κάνει: στην ουσία πρόκειται για το θεραπευτικό περιβάλλον στο οποίο κάθε φάρμακο συνταγογραφείται και, αντίστοιχα, λαμβάνεται. […] Δεν υπάρχει καμία δόκιμη φαρμακολογία που να περιλαμβάνει τον γιατρό υπό την ιδιότητά του ως φαρμάκου […]. Σε κανένα εγχειρίδιο δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη αναφορικά με τη δοσολογία βάσει της οποίας ο γιατρός θα πρέπει να «συνταγογραφεί» τον ίδιο του τον εαυτό. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει καμία αναφορά στο ποια θα πρέπει να είναι η μορφή της σχέσης του με τον ασθενή, ούτε στην συχνότητα με την οποία ενδείκνυται να τον συναντά, ούτε ποια θα πρέπει να είναι η «θεραπευτική δόση» επαφής των δύο στο πλαίσιο μιας αγωγής συντήρησης κ.ά.

Ακόμα πιο ανησυχητική είναι η διαπιστωμένη, πλήρης απουσία βιβλιογραφίας αναφορικά με τους πιθανούς κινδύνους που ενέχει η ιδιότητα του γιατρού ως φαρμάκου, όπως π.χ. οι εξατομικευμένες «αλλεργικές αντιδράσεις» που ενδέχεται να παρουσιαστούν σε περιπτώσεις μη συμβατών προσωπικοτήτων γιατρού και ασθενούς. Πράγματι, η έλλειψη δεδομένων αναφορικά με τον «γιατρό-φάρμακο» είναι τρομακτική. Κυρίως, όταν αναλογιστούμε την υπερπληθώρα διαθέσιμων πληροφοριών αναφορικά με τα υπόλοιπα φάρμακα. Σε γενικές γραμμές, η εμπειρία και η ευθυκρισία του θεράποντος ιατρού ενισχύουν τη δεξιότητά του να διαχειρίζεται προς όφελος του ασθενούς τις ίδιες τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Παρ’ όλα αυτά, τα περιορισμένα υπάρχοντα στοιχεία που ενισχύουν την ανωτέρω άποψη καταρρέουν όταν συγκρίνονται με τις λεπτομερείς οδηγίες που συνοδεύουν κάθε καινούριο φάρμακο που χρησιμοποιείται στην ιατρική επιστήμη.

Πηγή: Michael Balint, The Doctor, His Patient, and the Illness, Φεβρουάριος 2000, εκδόσεις Churchill Livingstone